Bir yiğit daha ayrıldı aramızdan. Sevgili Lütfü Yamak, seni seven dostların, yaşama tutunmak için verdiğin mücadelede senden gelecek güzel haberleri bekledi olmadı.
Korona belası seni, Ayla’yı, Erman’I en zor zamanınızda yakaladı ve sevenlerine 1 Nisan şakası yaparak ayrıldın aramızdan!…
Tanrı’dan dileğim onların sağlığına bir an önce kavuşarak aramıza dönmesi.
Güzel insan can dost !..yıllarca ölüme meydan okudun, en amansız kavgalar verdin, yaşama tutundun.
Hiç unutmuyorum bir akşamüstü işyerinde çaylarımızı yudumlarken ,”Osman ben buralara kolay gelmedim çok mücadele ettim, sevgiyle, dostlarımla, eşimle, çocuklarımla yeneceğim bu hastalığı” derken , umudun resmini çiziyordun Safranbolu caddelerine…
Nasıl bir virüs bu? daha kaç can alacak? Kaç sevdiğimizi ayıracak bizden derin çaresizliklerde isyan edeceğiz….
Şimdi bir baba sevdiklerine sessiz çığlıklarla veda ederken, bir anne yaşama tutunmak için direniyor ,bir oğul kahreden yalnızlıklarda boğuluyor, uzaklardan bir kızımız kadere isyan edercesine “bana ellerini uzat baba ,beyazlaşmış saçlarına saçlarına son kez dokunayım canın acıyor mu” diye haykırdığında” ben acısa da sana dermiyim sakın ağlama “diye son kez sesleniyordu….
Şimdi bir kadın hastane odasındaki cam kenarından oturup hüznün örgüsünde, yüreğinin en ince yerinden bir damla gözyaşı akıtır habersiz gidenlerine!.. Beklediği bir yolcu vardır ama hiç gelmeyecek…
Sevgili Lütfü, romanlarda, filmlerde bile az rastlanır bu yaşananlara… Sana bir çok dostun gibi son kez elveda demek helalleşmek isterdim ama olmadı!….
Acıtıcı KEDER şerle, acıtıcı KADER şer araya kimseyi kabul etmiyor ne acıdır ki….
Dualarımız seninle, seni güvercinler gibi yalnız bıraktığımız için çok üzgünüz. Çünkü ancak “rüzgar gelir güvercinlerin cenazesine”….
Bak oğlun sana eşlik ediyor hasta yatağından kalkarak. ” güle güle git baba seni hiç unutmayacağım ” diyor…
Sevgili Erman, en yakın arkadaşındı baban .Hiç ayrılmazdınız siz. Baban hep yanında olacak…
Unutma ki babalar son demlerinde ya ağlarlar , ya da uyurlar ölüm uykudur çünkü….
Hem BEYAZDIR ÖLÜMÜN GÜNEŞLERİ… ÇOCUKLARIN SAÇLARI GİBİ!…
